Teresa Jakubowska

Teresa Jakubowska urodziła się w 1930 roku w Wilnie. Studiowała na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu (1948-1954). Była członkinią ZPAPu (1954-1983), „Grupy Toruńskiej” (1958-1969, AIAP (od 1955), Międzynarodowego Stowarzyszenia Drzeworytników XYLON w Szwajcarii (od 1978). Działała w Toruniu, a od 1969 w Warszawie. Otrzymała wyróżnienie na I i II Sympozjum „Złote Grono”, (Zielona Góra 1963,1965), a także wiele nagród, medali i wyróżnień na przeglądach i w konkursach środowiskowych i graficznych. W 1963 wraz z Józefem Gielniakiem reprezentowała Polskę na paryskim Biennale Sztuki Młodych. Jej twórczość jest prezentowana w czołowych kolekcjach muzealnych w Polsce i za granicą.

Prace Jakubowskiej są zapiskami z prywatnego życia, jej twórczość – jak sama mówi – jest pamiętnikiem osobistych przeżyć, przemyśleń i odczuć. Dotyka także problematyki funkcjonowania kobiet w społeczeństwie, kulturze i świecie sztuki. Jest niewątpliwie jedną z prekursorek (obok rzeźbiarki Aliny Szapocznikow) sztuki feministycznej w Polsce, a w polskiej grafice po 1945 roku jako pierwsza rozwijała autobiografizm, nie skupiając się wyłącznie na swoim wnętrzu, ale na relacji ze światem.

Uprawia grafikę warsztatową w technikach wypukłodruku, preferując duże formaty. Jej linoryty i drzeworyty charakteryzują ostre kontrasty czerni i bieli, zdecydowane cięcie, lekka deformacja postaci oraz dynamika kompozycji. Do 1965 roku mieszkała i tworzyła w Toruniu, a od 1966 roku nieprzerwanie do teraz w Warszawie.

‍