Delfina Krasicka

Delfina Krasicka to polska artystka zajmująca się tkaniną artystyczną, haftem i kolażem. Jej rodzice pochodzili z wielkich ziemiańskich rodów, a sama miała polsko-argentyńskie korzenie. Urodziła się w 1944 roku w Buenos Aires, gdzie uczęszczała do prywatnych szkół katolickich, z których dwukrotnie została wydalona za nieposłuszeństwo. Sztuka od zawsze była obecna w jej życiu. Jej prababka Ludwika Wodzicka-Sobańska była uczennicą Jana Matejki. Jej ojciec Karol kolekcjonował sztukę i prowadził dwie galerie, a ciotka Delia del Carrili, żona Pablo Narudy, była artystką i mecenaską sztuki.  Delfina w Paryżu uczęszczała na naukę malarstwa i rysunku w École du Louvre. W latach 60. XX wieku na stałe wróciła do Polski i rozpoczęła działalność artystyczną i kulturalną. W trakcie stanu wojennego (1981) zapisała się na kursy tkactwa w Zakładzie Doskonalenia Zawodowego, gdzie poznała malarkę Annę Trochim, z którą połączyła ją szczera i długa przyjaźń. Rozpoczęła indywidualną twórczość, pracując nad gobelinami. Improwizowała, haftowała, łączyła szlachetne materiały z tasiemkami i sznurowadłami.

Prowadziła na warszawskim Powiślu Galerię Delfiny, organizowała liczne aukcje charytatywne, inicjowała życie artystyczne i wspierała innych twórców. Zmarła w 2012 roku. Została pośmiertnie odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi za wkład w rozwój i upowszechnianie kultury.

‍